Η γυναίκα στο Αλβανικό Μέτωπο 1940 Αφιερωμένο στη γυναίκα της Ηπείρου


Η γυναίκα στο Αλβανικό Μέτωπο 1940.

                                     Αφιερωμένο   στη γυναίκα της Ηπείρου


Πάνω στις χιονισμένες πλαγιές των βουνών,
μαυροφορεμένες γυναίκες της Ηπείρου
φορτωμένες το βαρύ φορτίο της προσφοράς,
της προσφοράς και του γυναικείου καθήκοντος.

Σκυφτές, αμίλητες, ανηφορίζουν βήμα- βήμα
σαν μαύρες ορδές μυρμηγκιών
κουβαλώντας στους ώμους των την ελπίδα.
Η σκέψη τους μόνο μία. 
Να φθάσουν, να φθάσουν μέσ’ τη φωτιά.
Ο χιονιάς και το κρύο δεν τις τρομάζει
μπροστά στο καθήκον όλα για την πατρίδα,
γι’ αυτήν το αίμα τους βράζει.

Φορτίο πολύτιμο, νερό, ψωμί και τσουράπια*
πλεγμένα κάτω από το φως του λυχναριού τα βράδια,
από χέρια που τρεμάμενα μετρούν γηρατειά.
Ω! της Ηπείρου γυναίκα, βρέθηκες μάνα,
σύντροφος, νοσοκόμα, αδελφή
στο φαντάρο σαν λιοντάρι παλεύει
στου Γράμμου την πρώτη γραμμή.

Ω! Τσολιά με εφ’ όπλου τη λόγχη
ήρωες ζηλέψαν τη δική σου ανδρειά
θα μιλούν οι γενιές που θα ’ρθούνε
για το ΟΧΙ, που είπε η δική σας γενιά.

Βαλτιμόρη, ΗΠΑ, Οκτωβρίου 28, 1983


     Ο Γιώργος  Σπηλιώτης  γεννήθηκε   στο Ρατζακλί της Κεφαλονιάς  και οι παιδικές του αναμνήσεις  σφραγίστηκαν από τον καταστρεπτικό  σεισμό  του 1953 και χωρίς  αμφιβολία του επηρέασαν  την ρότα  στην μετέπειτα ζωή του.
Παρασυρόμενος από τον ενθουσιασμό  της νεότητας,   πήρε όπως οι περισσότεροι  Κεφαλλονίτες  το δρόμο των πλατιών οριζόντων.    Μπαρκάρισε  αρχικά  σαν  μούτσος και πολύ  νωρίς βρέθηκε στη γέφυρα του πλοίου.              Από τη γέφυρα τώρα του πλοίου ο είκοσιτετράχρονος υποπλοίαρχος ατενίζει και χαίρεται τους    ορίζοντες με τα χρώματα του  λυκαυγούς  και τα ρομαντικά  δειλινά,  που μόνο η θάλασσα ξέρει να χαρίζει απλόχερα στους εραστές της.
Οι ανησυχίες του όμως  τον έκαναν να  δει τη στενότητα   «της  γραμμής των  οριζόντων» του Καββαδία.
      Θαυμάζοντας το πλοίο σαν  κατασκευή, τα λιμάνια  και τις διώρυγες που φάνταζαν φωταγωγημένα τη νύχτα, γοητευμένος από τις  κρεμαστές  γέφυρες   και την αρχιτεκτονική  των  κτιρίων  ανά τον κόσμο  ερωτεύθηκε  την επιστήμη Structural  of engineering.   Έτσι μετά από  επτά  ολόκληρα χρόνια  κοντά στην μεγάλη του αγάπη,  αποχαιρέτησε  για πάντα τη θαλασσινή ζωή.  Της  υποσχέθηκε όμως ότι θα γυρίσει για ένα υπερπόντιο ταξίδι.
      Ο καπετά - Γιώργος Σπηλιώτης σπούδασε στο Πολυτεχνείο R.P.I. στην πόλη Τρόυ της Νέας Υόρκης. Επτά χρόνια αργότερα αποφοίτησε με το πτυχίο Doctor of Philosophy in Structural Engineering για να κατασκευάζει  πλοία.

     Στο ποιητικό προσκήνιο παρουσιάζεται το 1980. Τα ποιήματά του, εμπνευσμένα από τη μεγάλη του αγάπη τη θάλασσα, γεμάτα αρμύρα, μιλούν για τη θαλασσινή ζωή, τα τερτίπια της θάλασσας, τους καημούς της ξενιτιάς και τον νόστο.

Ποιήματά του τα οποία έχουν εκδοθεί από τις  εκδόσεις Γιάννη Πικραμένος είναι:
(2004) Ο ναυτικός μου σάκος, Θάλασσα  Αγάπη  μου
(2005) Θαλλόν Ελαίας
(2007) Φάρος, 
(2010) Μαρίνος Χιόνης, Το παιδί που Άλλαξε το Πεπρωμένο του,
(2013) Ο ναυτικός μου σάκος

Οι ποιητικές συλλογές και η απαγγελία των ποιημάτων  βρίσκονται στην ιστοσελίδα:
www:  yorgos-spiliotis.com



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

ΒΙΝΤΕΟ

[ΒΙΝΤΕΟ][bsummary]

ΘΕΜΑ

[ΘΕΜΑ][bsummary]

ΥΓΕΙΑ

[ΥΓΕΙΑ][twocolumns]

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

[ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ][twocolumns]